فرهنگ دانشگاهی

فرهنگ دانشگاهی

فرهنگ دانشگاهی را الگوی معانی نهفته در صور نمادین، از جمله کنش ها، گفته ها، و تمامی مقولات معناداری می دانند که افراد دانشگاهی به کمک آن با هم ارتباط برقرار می کنند و در تجارب، دریافتها و باورهای مشترک با یکدیکر سهیم می شوند.

گالتونگ معتقد به وجود فرهنگ دانشگاهی متناسب با سبک های فکری هر جامعه ای است و بر این اساس چهار نوع فرهنگ دانشگاهی و سبک فکری متمایز از هم را به شرح زیر طبقه بندی کرده است:

فرهنگ ساکسونیک که در آن افراد؛ به بحث و گفتگوی بیشتر در فضایی از نظر اجتماعی نسبتاً برابر تشویق می شوند، و رهیافتی بیشتر تجربی به پژوهش دارد. فرهنگ تیوتونیک که بر روابط » استاد- شاگردی «و رهیافت قیاسی تاکید بیشتر دارد. از این  رو توجه دانشجویان را بیشتر به ابعاد منطقی بحث هدایت می کنند و فرهنگ گالیک که بر اساس آن روابط افقی برابر میان استاد و دانشجو بر قراراست، اما بر رهیافتی غیر قیاسی تاکید بیشتر دارد و در نهایت فرهنگ نیپونیک که بر روابط عمودی و سلسله مراتبی تاکید بیشتر دارد. گالتونگ معتقد است که هر جامعه ای » فرهنگ دانشگاهی « خاص خود را ایجاد می کند،  زیرا فرهنگ دانشگاهی از دل ساختارها و روابط اجتماعی، ی، اقتصادی و فرهنگی آن جامعه بیرون می آید. بنابر این،» جامعه «، الگوها، شیوه ها و استانداردهای آموزش و پژوهش و موثر در فرایند یادگیری و انتقال علم را مشخص می کند.

منبع:

، غلامعلی، پسندیده ،جواد، دهقانزاده، احد. 1394. فرهنگ دانشگاهی و تغییرات آن در ایران، نشریه مطالعات آموزشی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارتش، سال چهارم، شماره اول